motto:
Zamek do drzwi szczęśliwości otwieramy kluczem poznania.
Odkrywanie diamentów
Zajęcia interdyscyplinarne zakładają, że nie oddzielamy od siebie literatury, plastyki, przyrody, muzyki, tak jak nie dzielimy człowieka na części składowe – mózg, nogę, serce i szkoły na polski, matematykę i przerwę. Rzeczy dzieją się pomiędzy, powstają w ruchu, w dynamicznym procesie zdarzania się. Indywidualna droga życiowa powstaje poprzez odkrywanie siebie - tego kim jestem, moich mocnych i słabych stron, talentów, wartości, potrzeb - czyli ukrytych diamentów. Wewnątrz każdego z nas tkwi potencjał, który należy jedynie wydobyć i pielęgnować po to, żeby stać się najlepszą wersją nas samych.
Wypełnianie obowiązków szkolnych, schematyczność, zamykanie w określonych ramach, uczenie się na pamięć. Wszystko to może blokować ciekawość, spontaniczność, emocje i chęć odkrywania. Szkolny sposób przekazywania wiedzy nadal polega głównie na prowadzeniu wykładu przez nauczyciela. Choć zdarzają się nauczyciele pełni pasji i szkoły o alternatywnym sposobie przekazywania wiedzy i niestandardowych metodach pracy, ale stanowią mniejszość, a dostęp do nich jest ograniczony. W twórczych działaniach aktywujemy różne struktury mózgu, wykorzystujemy zjawisko neuroplastyczności. Uczenie się nowych umiejętności stymuluje powstawanie nowych połączeń nerwowych w mózgu. Rozbudzamy ciekawość i chęć poznawania, a prowadzący ma za zadanie towarzyszyć i wspierać w rozwoju. Rozumienie siebie jest punktem wyjścia do rozumienia innych, większej empatii i uczenia się współpracy w grupie, zamiast rywalizacji. Z nikim się nie ścigamy. Porównujemy się jedynie do siebie z wczoraj. Korzystamy z mądrości grupy. Poprzez komunikację z innymi wzbogacamy nasz świat o inne perspektywy i nowe spojrzenia. Jest to krok w kierunku akceptacji i zrozumienia.
Zajęcia, które prowadzę w Domu Praktyk Twórczych są czymś więcej niż edukacją plastyczną.
Są kompilacją wiedzy i praktyki oraz doświadczeń gromadzonych przeze mnie latami. Wielu rzeczy nie da się wyczytać w książkach i są one wynikiem podejmowanych prób i obserwowania dzieci i ich rozwoju. Fascynują mnie możliwości umysłu, wpływ ciała na rozwój mózgu i zjawisko neuroplastyczności. Korzystam z różnych form uczenia poprzez zabawę, sztukę, doświadczenia wielozmysłowe, aby wspierać najmłodsze dzieci w ich rozwoju. Dla starszych dzieci prowadzę zajęcia, które uczą kreatywności, myślenia poza schematem, umiejętności obserwacji, rozwijają wyobraźnię i służą zwiększaniu ich samoświadomości i wiedzy o świecie. Uczę też pojęć z zakresu sztuki, podstaw rysunku i malarstwa, ale pozostawiam też miejsce dla tych dzieci, które chcą jedynie ekspresji twórczej. Praca z grupą metodą warsztatową jest dla mnie optymalną formą zajęć. Pomaga mi w tym przygotowanie trenerskie. Są to kolejne umiejętności teoretyczne i praktyczne, zdobyte podczas mojej indywidualnej ścieżki rozwoju zawodowego. Dzięki temu lepiej rozumiem procesy grupowe i daje mi to więcej swobody.
Zdolności manualne nie są konieczne do uczestnictwa w zajęciach. Jedyne umiejętności, które powinny posiadać dzieci, to ciekawość i otwartość na doświadczenia. Ważne jednak, żeby dzieci lubiły taki sposób ekspresji, czyli wyrażanie siebie poprzez działanie artystyczne. Jeśli wolą ruch, powinny wybierać zajęcia ruchowe.
Podczas zajęć z dziećmi najbardziej zaskakuje mnie kreatywność, wyobraźnia i nieprzewidywalność. Każdy człowiek jest indywidualną jednostką i swoją niepowtarzalność powinien wnosić do świata. Wierzę w to, że rozwój nie następuje poprzez powielanie schematów, dlatego ciągle wymyślam coś nowego.
Agnieszka Gumbis